مهمترین ویژگی این هادی ها، تحمل حرادرتی بالا و شکم کم در دمای بالای کاری می باشد. جهت افزایش دمای کاری و یا افزایش تحمل حرارتی این هادی ها از دو روش معمول استفاده می شود. روش اول از روش آنیل کردن رشته سیم های آلومینیومی و روش دوم استفاده از عنصر زیرکونیوم در تولید رشته سیم های آلومینیومی می باشد. هر دو عملیات متالورژیکی اشاره شده منجر به افزایش تحمل حرارتی آلومینیوم می شود به طوری که این تحمل حرارت که در سیم های آلومینیومی خالص ماکزیمم 90 درجه سانتیگراد می باشد در سیم های پرظرفیت می تواند تا 250 درجه سانتیگراد هم افزایش یابد.

هادی های پرظرفیت شامل چند دسته زیر می باشند

1- هادی های ACSS

2-هادی های GZTACSR یا گپ تایپ

3-هادی های ZTACIR یا اینوار

4-هادی های ACCC و ACCR یا هادی های پرظرفیت با مفزی کامپوریت

5-هادی های TACSR

خیر;

 الزامی برای استفاده از سیم های ذوزنقه ای شکل در تولید هادی های پرظرفیت وجود ندارد.

هادی های معمول ACSR را نیز در شرایطی می توان با سیم های ذوزنقه ای شکل تولید کرد که همین مورد در خصوص هادی های پرظرفیت نیز صاذق می باشد.

استفاده از مقاطع غیر گرد یا همان ذوزنقه ای دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند که همین مساله استفاده گسترده از آنها را در جهان محدود نموده است. 

همچنان مقاطع گرد پرمصرف ترین هادی ها در دنیا و ایران می باشند حتی در هادی های پرظرفیت مورد استفاده.

مهمترین تفاوت هادی های ACSR معمول با هادی های پرظرفیت HTLS در دمای کاری آنها و شدت جریان عبوری از آنها می باشد.

دمای کاری هادی های ACSR در حدود 75 تا 80 درجه بهینه می باشد در حالی که در هادی های HTLS این دما می تواند از 150 تا 250 درجه سانتیگراد افزایش یابد و به همین صورت شدت جریان عبوری از هادی های HTLS از 50 تا 100 درصد می تواند در مقطع مشابه بیشتر از جریان هادی های ACSR معادل باشد